Het was een mooie nazomeravond afgelopen zaterdag toen ERC Hoeilaart de bezoekers uit Holsbeek mocht ontvangen. Deze ploeg uit de buurt van Leuven stond net achter de Doenders in de rangschikking en was dus een te duchten tegenstander. In de selectie ontbrak o.a. Arno Van Impe wegens blessure maar maakte Jerôme Vanroye voor het eerst zijn opwachting na een periode van blessureleed. Hij begon op de bank naast John Sikumoya, Michael Rusabana, en ook Dylan Vandiest. De technische staf had tactisch bijgestuurd t.o.v. de wedstrijd op Nossegem. Hierdoor zakte Amadou Coly naar het middenveld, begon Kamal Boujemaoui in de aanval samen met Wout Soertaert en Flemming Jørgensen.
De wedstrijd begint rampzalig voor de thuisploeg. Met een lange bal wordt Holsbeek kapitein Nwadikwa diep gestuurd en hij mag op doelman Bjarne Vandervoort afgaan. De aanvaller knalt prompt de 0-1 op het bord, we spelen amper 3 minuten! Maar wie dacht dat Holsbeek zich zou doorzetten om de vroege voorsprong uit te bouwen, vergist zich. De bezoekers komen verder nog nauwelijks in het stuk voor, en het is Hoeilaart dat naarstig op zoek gaat naar – in eerste instantie- de gelijkmaker. Het eerste doelgevaar van Hoeilaartse zijde komt van Jørgensen maar zin kanon staat nog niet op scherp en hij knalt een lage voorzet over. ERCH blijft aandringen maar Holsbeek houdt de boel goed gesloten en vertoont zowat alle kenmerken van een counter-ploeg. Iets over het half uur mag Denis Wénin een vrije trap nemen vanop een aantrekkelijke afstand. Hij schiet de bal listig richting doel waar één of ander been de bal in doel devieert: 1-1! De thuisploeg komt daarmee met een gelukje op gelijke hoogte, maar dat is zeker niet minder verdiend. De ingevallen Vanroye komt nog voor de koffie dicht bij de voorsprong maar ziet zijn poging vanuit een scherpe hoek uiteenspatten op de paal. Het blijft 1-1 tot bij de rust, na een vrij dominante vertoning van de Doenders.
Na de koffie gaat ERCH op zijn elan verder. Nog meer dan in de eerste helft gaat de thuisploeg op zoek naar een goal. Holsbeek kan aanvallend niet veel terugdoen en blijft loeren op de counter. Na 10 minuten spelen waagt Wout Dewolf zijn kans centraal voor doel, maar doelman Uyterhoeven redt met een beenveeg. Boujemâoui probeert het even later met een pegel vanop zo’n 20 meter maar die zoeft centimeters naast. Mede door het snelle en knappe Hoeilaartse voetbal, groeit het geloof op een goede afloop bij de Hoeilaartse supporters. Zij zijn in ieder geval enthousiast over het spektakel dat ze te zien krijgen, enkel doelpunten ontbreken vooralsnog. Al bij al houdt Holsbeek nog lang stand bij de Hoeilaartse belegering, maar een dik kwartier voor tijd volgt dan toch eindelijk de 2-1. We zien een snelle aanval op rechts die eindigt in een puike voorzet van Jørgensen en voor doel kopt Boujemâoui staalhard binnen: 2-1! Maar de Hoeilaartse honger is nog niet gestild en Holsbeek ziet sterretjes. Tien minuten na de 2-1 wordt de Hoeilaartse aanvalsdrang beloond met een 3de treffer. Dewolf kan zich in zijn gekende stijl doorzetten op de linkerflank en van aan de achterlijn zet hij voor naar doel waar Vanroye de doelman geen kans laat: 3-1! Dat is meteen de eindstand.
Het was zonder twijfel totnogtoe de meest dominante wedstrijd van de Doenders die bij momenten flitsend en snel combinatievoetbal brachten. Ondanks de vroege tegentreffer bleef de ploeg gedisciplineerd spelen en drukte vanaf de 4de tot de 90ste minuut de tegenstander terug op eigen helft. Enkel door een paar schaarse counters kon Holsbeek de Hoeilaartse verdediging af en toe enigszins in verlegenheid brengen. In ieder geval was de technische staf tevreden over het geleverde voetbal, zei ook T2 Frank Taymans en hij komt ook nog even terug op het feit dat hij T2 werd: “We schoven wat met onze pionnen om te zorgen voor meer kracht op het middenveld met meer balvastheid. Zodoende kwam Amadou een rij lager te staan en schoven we Kamal een rij naar voor omdat we rekenden op zijn sterkte in man tegen man situaties. Met de snelheid van Wout Soetaert wilden we de tegenstander pijn doen, al verloren we hem jammer genoeg nog voor het halfuur met een spierblessure. Ondanks het feit dat we de spelers hadden gewaarschuwd voor de lange bal, krijgen we uitgerekend op die manier een vroege goal tegen. Misschien was de concentratie langs onze kant nog niet 100% op dat moment? Maar uiteindelijk spelen we voor de rest een volwassen wedstrijd. De gelijkmaker kwam er met een gelukje maar was wel oververdiend. Na de rust zagen we nog meer scherpte bij onze spelers en werd Holsbeek helemaal uitgeteld. We groeien nog altijd elke week en dat is zeker de verdienste van de sterke kern enerzijds, en anderzijds van T1 Stef Van de Velde die op allerlei zijn ervaring op hoger niveau laat voelen. In onze brede kern willen alle spelers werken voor elkaar en dat werpt zijn vruchten af. Hopelijk lukt dit ook volgende week in en tegen Geetbets. Niet meteen een bekende ploeg voor ons, maar Stef laat niets aan het toeval over en we zullen zeker goed voorbereid zijn (knipoog). Toen ik van voorzitter Gino Vandervoort de kans kreeg om T2 te worden van Stef Van de Velde, moest ik niet lang nadenken. Ik ben ERCH dan ook dankbaar voor deze stap die ik nu al in mijn trainersloopbaan kan zetten. Ik heb aan de zijde van Stef al veel bijgeleerd en ik ben ervan overtuigd dat hij me nog veel meer zal kunnen leren. Er was onmiddellijk een klik tussen ons en dat komt sowieso de ploeg ten goede. “
Doelpunten: 3′ Nwadikwa (0-1), 33′ Wénin (1-1), 74′ Boujemâoui (2-1), 84′ Vanroye (3-1).
ERCH Speelde met: Vandervoort, Badiane Coly, Daems, Raemdonck, Soetaert (28′ Vanroye), Wénin, Bolline (86′ Rusabana), Dewolf, Litu, Jørgensen (82′ Sikumoya), Boujemâoui (86′ Vandiest).
